Pablo Berger: 'Izendapenek jokatzen jarraitzeko aukera ematen dizute'

2013ko Goya sarietan 10 garaikur bereganatu eta gero, Pablo Berger zuzendariak (Bilbo, 1963) hitzordua du berriz Espainiako zinemaren urteroko galarekin. Oraingoan, Abracadabra filmak eramango du bertara, Blancanieves-en aldean erabat ezberdina izanagatik “haren ahizpa” den filmak, osagai nagusi berak baitituzte biek, Bergerren hitzetan: “emozioa, umorea eta ustekabea”.

Oraingoan, zortzi sailetan izendatuta dago Abracadabra; besteak beste, Berger bera jatorrizko gidoi onenaren atalean, Antonio de la Torre gizonezko aktore onenaren atalean, Maribel Verdu emakumezko aktore nagusi onenaren atalean eta Jose Mota bigarren mailako gizonezko aktore onenarenean.

Abracadabra-k zortzi izendapen lortu ditu Goya sarietarako. Zelan hartu dituzue? Espero zenuten halakorik?

Aurreko pelotoiko filmetako bat izatea magikoa da. Zortzi izendapenak oso ondo ari zara esaten dizuten lankideen zortzi bizkarreko lakoak dira.

Denok atsegin ditugu laudorioak eta sariak, baina izendapenen forma hartu duen aintzatespen honen alderik onena da filmak ikusgarritasuna hartu duela berriz, eta, ondorioz, jende gehiagok ikusiko du Abracadabra aretoetan, DVDan eta plataformetan.

Espero ote genuen? Ez, egia esan. Izendapenak lortzea loterian dirua atzera egokitzea bezalakoa da: jokatzen jarraitzeko aukera ematen dizu.

Zu zeu izendatuta zaude, jatorrizko gidoi onenaren atalean. Zerk bultzatu zintuen istorio hau idaztera?

Duela hogeita hamar urte baino gehiago, zuzeneko hipnotismo ikuskizun batean izan nintzen, diskoteka batean. Nirekin zegoen lagunak bere burua boluntariotzat aurkeztu zuen sinesgogor, desafioa jotzeko asmoz.

Ni eta, batik bat, bera ezustean harrapatuta, berehala hipnotizatu zuten, eta ziplo erori zen. Ordudanik, “I’m a believer”, Monkees taldearen kantuak dioen moduan.

Ikusi dituzu jatorrizko gidoi onenaren atalean izendatuta dauden gainerako filmak (Estiu 1993, Handia eta Verónica)? Zer iruditu zaizkizu?

Ikusi ditut, noski; pantaila handian, gainera. Zoragarriak dira hirurak. Espainiar zinemaren “uzta” ederra egon da 2017an.

Jatorrizko gidoi onenaren atalean izendatuta dauden hiru filmak oso ezberdinak dira beraien artean, eta horrek agerian uzten du industriaren dibertsitatea: katalanez filmatutako drama txiki bat, euskarazko film epiko bat, beldurrezko ohitura-film bat eta Abracadabra genero nahasketa. Zer gehiago eska daiteke?

Blancanieves-ekin hamar sari irabazi eta gero, aldatu da horrelako galei aurre egiteko aldartea?

Alde batetik bai eta bestetik ez. Batetik, lasai joaten zara, zure apaletan hainbat goya dituzulako dagoeneko, baina, bestalde, kirioak dantzan edukitzen dituzu sabelean, pozgarria izaten baita beti zure pelikula Goya sariekin ohoratzea. Batez ere, izendatutako lantaldeetako buruek eta aktoreek “buruhandia” etxera eramatea nahi duzu.

Blancanieves-en ostean, Abracadabra egin zenuen, erabat film ezberdina. Nahita bilatu zenuen tonu aldaketa muturreko hori?

Blancanieves-en aurreko erantzuna da Abracadabra. Batak zuri-beltzezko kolore kontrastatua zuen, eta Abracadabra-n kolore saturatuak erabili ditugu. Blancanieves mutua zen, eta Abracadabra zaratatsua. Blancanieves melodrama gotikoa zen, eta Abracadabra komedia beltza. Eta horrela, ad infinitum.

Abracadabra-ren abiapuntua lantalde tekniko eta artistiko berarekin Blancanieves-etik oso ezberdina izan behar zen filma egitea izen zen.

Baina oso film ezberdinak izanagatik, Abracadabra eta Blancanieves filmak “ahizpak” dira, nire film guztietako osagai berak baitituzte: emozioa, umorea eta ustekabea.

 

Proiektu berririk baduzu esku artean?

Oraintxe bertan, Torremolinos 73-eko megafonoa eskuan daukat, eta jendeari oihuka ari natzaio, Abracadabra ikus dezaten. Nire filma saltzen ari naiz, Espainian eta mundu osoan. Azken hilabeteetan, Londresen, Parisen, Erroman, Miamin eta Bruselan egon naiz filma iragartzen.